อีบอยแม่ง... ควยใหญ่ชิบหาย... แถมบ้ากามมากๆ บางวันเก็บทำความสะอาดโรงหนังไม่ทันเรียบร้อยดีเลย มันก็ย่องมาข้างหลังเรา จับถอดกางเกงแล้วก็เย็ดเลย... สุดแสนจะสงสัยว่ามันเอาเวลาไหนไปปั่นกระดอให้แข็งขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว เอ๊ะ... หรือว่าของมันแข็งอยู่แล้วตลอดเวลานะ ก็ไม่น่าเป็นไปได้ ของคนไม่ใช่สากกระเบือกจะได้แข็งโปกตลอด
ว่าแล้ววันนี้แม่งก็เอาอีกแล้ว .. สี่ทุ่มเกือบห้าทุ่มหนังรอบสุดท้ายจบพอดี ไปป์ดูแลโรงข้างๆอยู่ ส่วนพี่ๆที่ฉายหนังก็ไปดูโรงข้างๆเหมือนกัน เหลือเรากับไอ้บอยในโรงหนังสองคน... แล้วก็ไม่รอด
"อีบอย.. อีเหี้ย ทำงานก่อน...ว้ายยย" พูดไปมันฟังที่ไหนละ จับเราอุ้มขึ้นโซฟาฮันนี่มูนซีลซะงั้น ถกกางเกงขายาวของเราลงแบบลวกๆ แอบรัดต้นขาเจ็บเหมือนนะเนี้ย ...
บอยรวบขาสองข้างของเราขึ้นไปพาดรวมกันไว้ที่ไหล่ขวาของมัน จากนั้นมันก็ถอดกางเกงและเสียบ ควย แข็งๆของมันเข้ามาทันทีอย่างไม่มีรีรอ...
ที่น่าอัศจรรย์กว่านั้นก็คือ ควยของไอ้บอยนั้นชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นเรียบร้อยแล้ว ทำให้มันสามารถซอยจิ๋มเราได้อย่างสะดวก อะไรมันจะเตรียมพร้อมขนาดนี้ฟร่ะ ก้บการทำงานมึงตั้งใจขนาดนี้บ้างหรือเปล่าเนี้ย
"อื้มมมม...อื้มมมม...อีอออออ....อ๊าาา..." เราเอามืออุดปากไว้ข้างหนึ่งส่วนอีกข้างก็ยันหน้าอกบอยไว้ จะยันไว้ทำไมก็ไม่รู้ บอยแม่งล้วงมือเข้าไปเขี่ยหัวนมเราเล่น ส่วนอีกข้างว่างๆมันก็ลงมาสะกิดที่เม็ดแตดช่วยควยมันเล่นงานหีเราอีกแรงหนึ่ง
"อีบอยย...อื้มมมม...มึงง.อย่า... ตรงนั้น..
อื้มมม...สิ....อ๊างงงง...อ๊ะ...อ๊ะ...."
เสียวขนาดนี้มันสุดเกินจะกลั้นแล้วจริงๆ... เสียงครางของเราแม้จะไม่ดังเท่าไหร่ แต่เนื่องจากมันเป็นเสียงเดียวที่เกิดขึ้นอยู่ในโรงภาพยนต์ ม้นจึงดังก้องสะท้อนไปทั่ว ประกอบกับเสียงโยกของเบาะหนังที่ดัง เอี๊ยด เอี๊ยด ตามจังหวะที่ไอ้บอย กระแทกควยลงมาด้วย เสียงชวนสยิวกิ๊วชะมัด ฟังแล้วได้อารมณ์เหมือนเล่นหนังสดอยู่เลยแหะ
จะบอกว่าไม่เสียวก็คงฟังเป็นว่าเราตอแหลเกินไป .. ตอนนี้มือข้างที่ดันอก บอย ไว้เปลี่ยนเป็นคล้องคอมันแทนแล้ว ทำให้มันกระแทกเข้ามาได้ลึกกว่าเดิมอีก..
"อ๊างงงง..บอย...อ๊ะ..อื้อออ...บอย...ซี้ดดด"
"อ่าาา..ภา..ใกล้แล้ว...อ่า..ภา..กูใกล้แล้ว...ดูดควยกูให้หน่อยเร็ว..."
บอยกระแทกหีเราเร็วและแรงมากก่อนที่จะชักควยออกมารูดเข้ารูดออกเร็วๆ "เร็วดิ!!! เดี๋ยวเลอะพื้นโรงหน้งนะ"
ด้วยสัญชาตญาณและประสบกาม เราจึงลงไปนั่งคุกเข่าและงับควยของบอยเข้าปากทันที..
ดุ้นเนื้อท่อนใหญ่กระตุกสั่นอยู่ในปากของเราเครือๆ มีกลิ่นตุๆหน่อยแต่ก็พอทน(น่าเป็นจิ๋มเราผสมกับจู๋มันด้วยแหละ) เราดูดให้ไม่นายไอ้บอยก็จัดการพ่นน้ำว่าวออกมาเต็มปากเราเลย
"อมไว้..ค้างไว้...อย่างนั้นแหละ..." ถึงไม่อยากค้างก็ต้องค้างไว้แบบนี้แหละ ก็แหมอีตาบอยนี้มันกดเราค้างเลยน่ะสิ... อึดอัดชะมัด.. กว่าควยของมันจะเริ่มหดตัวลงก็ทำเราหุบปากลงไม่ได้ไปพักหนึ่งเลยนะ ...
ของเหลวอุ่นๆที่ทั้งเหนียวทั้งข้นของบอย ไหลวนอยู่ในปากของเรา ... จะคายก็ไม่ได้ ไม่มีถังขยะในนี้ จะกลืนก็ยังรู้สึกว่าม้นน่าขยะแขยงอยู่..เอาย้งไงดีนะ
เสียง วอ ที่บอยพกมาดังขึ้นดั่งระฆังช่วยชีวิต..
"บอย... ภา อยูด้วยกันหรือเปล่า"
"ครับ..อยู่"
บอย ตอบกลับไป ฟังจากเสียงซ่าๆแล้วคนที่ติดต่อกลับมาน่าจะเป็น พี่นิ้ง
"เก็บโรงเสร็จแล้วไปดูโรงหนังแทน ไปป์ หน่อยนะ พอดีพี่เรียกน้องมาดูเรื่องเอกสารอยู่"
ไอ้บอยยิ้มเลยจ๊ะ... ไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่ามันคิดอะไรอยู่..
“กลืนดิมึง..จะได้รีบไปทำงานต่อ...” มันหัวเราะเยาะ..
เรามองหน้ามันส่งสายตาอาฆาตและแจกนิ้วกลางให้ ก่อนที่จะเดินออกจากโรงหนังไปเพื่อที่จะไปคายน้ำกามออกจากปากจะได้กลับไปทำงานต่อ...
แต่กรรมหนอกรรมอะไรมันจะซวยได้ปานนี้ .. ในขณะที่เรากำลังจะเดินไปถึงห้องน้ำอยู่แล้วนั้น ก็มีลูกค้าท่านหนึ่งซึ่งน่าจะดื่มน้ำระหว่างชมภาพยนตร์มากเกินไป วิ่งเข้ามาหาเราด้วยท่าทางเร่งรีบ
“ขอโทษนะครับ...” ลูกค้าท่านนั้นพูดสีหน้าดูทรมาน ขาหนีบนี้เบียดกันชัดเจนเลย สงสัยจะซัดน้ำไปสองโอ่ง..”ห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ...”
ชิบหายละไง..ตอนนี้เราเปิดปากพูดอะไรไม่ได้ซะด้วยสิ..น้ำว่าวไอ้บอยยังคาปากอยู่เลย
เอาไงดีเนี้ย.. อ๊ะ นั่น..ไอ้บอยยืนอยู่ไกลๆ..กำลังยิ้มอยู่..เอ้า ไอ้ห่านี้เห็นแล้วยังไม่ยอมมาช่วยกันอีก..
ลูกค้าท่านตรงหน้าก็ทำท่าที่ร้อนรนใหญ่ก็สงสารและเข้าใจนะเพราะอั้นฉี่นานๆคงไม่สนุกแน่ๆ... เอาว่ะ.. ลูกค้าคือพระเจ้า
อึ้ก..รวดเดียวลงคอเลย..เราจัดการฝืนใจกลืนน้ำว่าวของไอ้บอยเข้าไป .. “ทางนั้นค่ะ..” พร้อมทั้งชี้ทางสว่างให้คุณลูกค้า เขาขอบคุณเราและรีบวิ่งไปปลดทุกข์ที่ห้องน้ำ.. ซึ่งเราเองก็คงจะไม่ต้องไปแล้วล่ะ....
แหม..มึงไม่บอย... เรามองไปที่มันพร้อมทั้งวิ่งตรงไปหาหมายจะตีให้รู้เรื่อง... ไอ้ตัวแสบมันก็วิ่งหนีเข้าโรงหนังไป..ทำให้เราต้องสำรวมอีกครั้งเมื่อเข้าเขตที่ทำงาน..ฮึ่มม.. ฝากไว้ก่อนเถอะมึง..เอาไว้เดี๋ยวมีโอกาสมึงเจอกูแน่..อีบอย...
กลับเข้าสู่ภาวะปกติ... เรากับบอยยืนเฝ้ากันคนละฝั่ง หนังที่กำลังฉายอยู่นี้เป็นหนังตลกที่สำหรับเราแล้วมันไม่ค่อยตลกเท่าไหร่เลย แต่ก็มีคนขำเยอะนะ.. เรายืนดูไปเบื่อเลยแสร้งทำเป็นตรวจนั้นตรวจนี้บ้าง อยากจะนั่งก็นั่งไม่ได้เพราะอาจจะถูก พี่นิ้งผู้จัดการ เห็นจากกล้องวงจรปิดได้ ..
ก็เลยต้องทนยืนดูไปอย่างนั้นแหละ..น่าเบื่อชะมัดเลย ดูหนูวิ่งแข่งกันยังสนุกกว่าอีก..
ระหว่างที่กำลังยืนเบื่อๆอยู่นั้น...บางคน..ซึ่งก็มีอยู่คนเดียว...ก็ย่องเข้ามาข้างหลังเราแล้วก็โอบมือเข้ามา...จับนม..
อีบอย...มึงอีกแล้ว..ทำจัญไรไม่เว้นช่วงจริงๆนะ
“อีห่า..” เราด่าเสียงกระซิบ “เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก...มึงเล่นอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว..”
มันไม่มีสำนึกหัวเราะชอบใจทำเป็นเรื่องตลก ก่อนที่จะเข้ามาโอบเราจากด้านหลังและล้วงมือเข้ามาบีบนมเล่นต่อ
“อีบอย...อีเหี้ย..ปล่อยๆ...อีห่า..เดี๋ยวลูกค้าเห็น..มึง...อื้มม..เดี๋ยว..กล้องเห็น..”
“ตรงนี้มุมอับ..” บอยล้วงมือเข้ามุดเข้ามาในกางเกงในของเรา..เขี่ยเม็ดเสียวซึ่งแข็งรับทันทีเมื่อถูกสัมผัสเล่นไปมา... “แหมๆ..ไม่อยากให้คนอื่นได้ยินก็อย่าเสียงดังดิมึงอ่ะ.. หืมม. แฉะใช้ได้เลยนะจ๊ะ..”
“มึงก็อย่า...อ๊า...” มันสอดนิ้วเข้ามาจนเราสะดุ้งร้องเสียงหลงออกมาเลย โชคดีที่เสียงในโรงหนังนั้นดังมากเลยไม่มีลูกค้าท่านใดได้ยินเสียงเรา ... อีบอยมันเกี่ยวนิ้วอยู่ในร่องเสียวของเราจนขาเราระทวยอ่อนแรง... “ปล่อยก่อน..เดี๋ยวทำงาน...เสร็จก่อน..สิมึงง..” เราพยายามขอร้องแต่ก็ไม่ไหว..แม้แต่ตัวเราเองตอนนี้ก็มิอาจต้านทานความเสียวที่ถูกยัดเยียดให้ได้อีกต่อไปแล้ว...
บอยปลดตะขอกางเกงเราออกรูดกางเกงลงจนสะโพกโผล่พ้นแล้วจึงถกกางเกงในลงตาม... จากนั้นมันก็สอดควยยัดเข้ามาทันทีเลย..โชคดีที่น้องสาวของเรายังพอมีน้ำจากครั้งที่แล้วอยู่ทำให้การสอดใส่เป็นไปได้โดยสะดวก...
ท่ามกลางบรรยากาศหรรษารื่นเริงบันเทิงอารมณ์ของหนังตลกรสนิยมห่วยแตกที่สามารถทำให้ผู้ชมทั้งโรงขำได้นั้น เรากำลังถูกเอาอยู่... อย่างหนักหน่วง... ไอ้บอยอาศัยจังหวะที่หนังเร่งเสียงดังกระแทกเอวเข้ามาอย่างรุนแรงจนเราต้องเดินหน้าไปจับเบาะข้างหน้าเอาไว้ไม่ให้ล้มลง...ซวยแล้วไง...ข้างหน้าเราถัดไปสองเบาะมีลูกค้านั่งชมภาพยนตร์อยู่ด้วย ขืนเราร้องเสียงดังออกไปรับรองว่าต้องถูกจับได้อย่างแน่นอน...
เราเอามือปิดปากไว้พร้อมทั้งก้มหน้าลง.. เสียงคราง อื้ม อื้ม ในลำคอของเราสู้เสียงในหนังไม่ได้ก็จริง...แต่ถ้าถึงฉากที่หนังเงียบเมื่อไหร่ล่ะก็..เสียงครางของเราจะกลายเป็นเสียงเอกของโรงนี้แน่ๆ..
ไอ้บอยก็ดูไม่แคร์เท่าไหร่แถมยังชอบใจอีกด้วย... มันจงใจถกกางเกงเราให้ต่ำกว่าเดิม เพื่อเวลาที่มันกระแทกควยเข้ามา เสียงเนื้อชนกันจะได้ดังกว่าเดิม ... ตับ ตับ ตับ เป็นเรื่องที่ดังสำหรับคนดู แต่สำหรับเรานั้นมันเป็นเรื่องที่โคตรจะดังเลย..
“อื้มมม...มื้มมมม...บอยย...พอ..ก่อน...อื้มมมม..” เราครางในลำคอและก้มหน้าลงหลับตาด้วยความอับอาย...จบกันชีวิตนี้ ถ้าถูกจับได้ล่ะก็คงไม่จืดแน่ๆ โดนไล่ออกแถมอาจจะถูกฟ้องข้อหาทำอนาจารในที่สาธารณะก็ได้... เลวร้ายที่สุดเลย หรือถ้าเกิดโดนถ่ายคลิปไว้ล่ะก็ชีวิตในอนาคตคงจะต้องแย่แน่ๆเลย...
ผลร้ายนั้นมากมายก็จริง...แต่ความเสียวที่กำลังประสบอยู่นั้นกลับทำให้เราสะใจจนไม่อยากจะให้บอยหยุดเลย... ทั้งเสียวกายเสียวใจในคร่าเดียวกัน มันช่างตื่นเต้นเร้าใจสมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์เหลือเกิน
“อา..อื้มม...อื้มมม...” เรายังคงรักษาระดับเสียงครางไว้ในลำคอ ส่วนบอยมันก็โน้มตัวลงมาหัวเราะเบาๆข้างหูเรา พลางเอาริมฝีปากงับหูให้เราเสียวเล่น จากนั้นมันก็กระแทกซอยจิ๋มลื่นๆของเราด้วยควยแข็งๆของมันอย่างสบายอารมณ์ ท่ามกลางผู้ชมที่สนใจหนังฟิลม์ด้านหน้ายิ่งกว่าหนังสดข้างหลัง...
และแล้วก็มาถึงฉากที่เรากลัว...ฉากเงียบ..ของหนัง..
ภาพให้หนังคือ ตัวเอกกำลังเล่นมุกกระโดดหลบกระสุนแต่ไม่หลบไม่พ้น ซึ่งฉากนั้นมันเป็นภาพสโลว์โมชั่นและไม่มีเสียง...กินความยาวประมาณ เกือบนาทีได้(ที่รู้เพราะยืนเฝ้าโรงดูหนังเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว) ... ตายห่านแน่กู...
เหมือนเป็นบททดสอบชีวิต... ในขณะที่คนดูกำลังลุ้นอยู่ว่าพระเอกจะหลบกระสุนพ้นหรือไม่... เราก็ต้องเอามือทั้งสองปิดปากแน่นสนิทพร้อมทั้งลุ้นไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา..ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลย เมื่อเทียบกับความเสียวที่เกิดจากการถูกกระแทกอย่างเงียบๆแต่หนักแน่นทุกดอก...
“งืมมม...อื้มมมม...หงิงงง..งื้มมมม..”
ใกล้แล้ว...อีกนิดเดียว...ไม่มีใครสนใจเราหรอก...คนดูเขาลุ้นอยู่แต่กับหนัง..ไม่มาสนใจเราหรอก..
อ๊ะ...นั่น...มีเด็กคนหนึ่งหันกลับมามองทางเรา...เราสบตากันอย่างชัดเจน...แย่แล้วไอ้หนู... เจ้าหนูนั่นกำลังสะกิดผู้ชายข้างๆซึ่งน่าจะเป็นคุณพ่อ..ซวยแล้ว อย่านะเฟ้ย...อย่านะ....!!!
โชคดีที่เสียงในหนังมาพอดี.... คนดูก็เริ่มปล่อยเสียงหัวเราะ ก๊าก ออกมาพร้อมกัน..ส่วนเราก็ปล่อยเสียง
“อ๊างงงงงงง!!!!!...” ออกมาอย่างเต็มพลังตามน้ำไปกับเสียงหนังด้วย....
นี้เราโดนเอาจนเสร็จเลยเหรอเนี้ย...ในโรงหนัง..ต่อหน้าเด็กด้วยเนี้ยนะ... ที่สำคัญคือ...ไอ้เด็กคนนั้นมันมองมาที่เราตาไม่กระพริบเลยแววตาอันอ่อนโยนนั้น แฝงไปด้วยความสงสัยที่อยากจะได้คำตอบมากๆ... เอาไว้โตขึ้น...เอ็งจะรู้เองนะไอ้หนู..
แต่...ถึงเราจะเสร็จแล้ว...แต่ไอ้บอยมันยังไม่เสร็จนี้หว่า.... แล้วในจังหวะนั้น ก็มีคนเปิดประตูโรงหนังเข้ามาพอดี ไปป์กลับมาสินะ.. พวกเรากุลีกุจอแต่งตัวกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ยืนเนียนเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น... แต่ขาของเรานั้นยังสั่นไม่หยุดเลย... แถมตัวเบาโล่งสบายอีกต่างหากแน่ะ...หึหึ..ไอ้บอยมันคงจะอึดอัดมากสินะ..สมน้ำหน้า...แต่ว่า...อย่างน้อยมันก็ช่วยทำให้เราสบายตัวได้นะ...
“มายืนฝั่งเดียวกันทำไมครับเนี้ย..” ไปป์เดินมาเตือน..”เดี๋ยวพี่นิ้งมาเห็นจะโดนว่าเอานะครับ..แต่เอาเถอะผมมาแล้ว ทั้งสองคนไปทำงานต่อเถอะครับ...”
สมกับเป็นพนักงานดีเด่น2เดือนซ้อน ไม่มีหย่อนไม่มีบกพร่องต่อหน้าที่เลย...
หลังจากหนังจบพวกเราทั้งสามก็ช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดโรงหนัง บอย ซึ่งยังคงเงี่ยนอยู่พยายามจะเข้ามาลวนลามเราหลายครั้งแต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีโอกาสเหมาะเพราะว่า ไปป์ นั้นเดินวนไปทั่วๆทำงานอย่างกระฉับกระเฉ่งสุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรกันอีก.. อิอิ.. แอบสะใจเล็กน้อยที่สีหน้าและสายตาหื่นกระหายของอีบอยไม่ได้รับการบำบัด...
ระหว่างที่กำลังเตรียมตัวกลับบ้านในห้องของพนักงานอยู่นั้น เราก็คุยเล่นหยอกล้อกับเพื่อนร่วมงานตามประสาทั้งบอยทั้งไปป์และพี่นิ้งซึ่งเวลางานมักจะเคร่งเครียดแต่ถ้าเลิกงานเมื่อไหร่แกก็จะกลายเป็นพี่สาวที่น่ารักและเป็นห่วงเป็นใยน้องๆเสมอ.. เรากับ บอย ส่งสายตาหากันแล้วว่าคืนนี้จะไปต่อที่ห้องของบอย... ซึ่งปกติเราก็มักจะไปจัดกันอยู่แล้วหลังเลิกงาน..
คืนนี้เองก็กะว่าจะไม่พลาด...
แต่ทว่าเราดันมาได้รับโทรศัพท์สายนี้เสียก่อน ...
[ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ...] เรารับโทรศัพท์และทักอย่างสุภาพก่อนเนื่องจากเป็นเบอร์ที่เราไม่รู้จัก..
[ฮัลโหล.. ภา หรือเปล่า?...นี้กูเองนะ…] เป็นเสียงผู้หญิงตอบกลับมา ยังไม่แน่ใจหากแต่ว่าคุ้นเคยมาก
[เอ่อ...ใช่ค่ะ...เดี๋ยวนะ..หรือว่ามึง..]
[เออกูเองๆ...มึงอยู่ไหน..ทำงานอยู่หรือเปล่า]
[พึ่งเลิกงานมีอะไร...]
[คืนตอนนี้อ่ะ...แฟนกูกลับบ้านเขาที่ต่างจังหวัด..แล้วกูก็เสือกลืมกุญแจเข้าหอไว้ในห้อง...]
[รู้ละจะพูดอะไร..แล้วมึงอยู่ไหน...]
[หน้าตึกที่มึงทำงานนี้แหละ...ลงมาเร็วๆกูหนาว]
[โอ๊ย..อีดอกนี้..มารบกวนดึกดื่นแล้วยังมาสั่งอีก...แปปหนึ่งดิวะ..แค่นี้นะ..เดี๋ยวกุลงไปหา]
ดูท่าวันนี้รายการจัดหนักยามค่ำคืนคงจะต้องงดไปก่อนแล้วเมื่อเรามีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยี่ยมแบบกะทันหัน
“เอ่อ..บอย.” เรายิ้มแบบเจือนๆสำนึกผิดเล็กน้อย(จะสำนึกไปทำซากอะไรฟะ แค่ไม่ได้เย็ดกันทำยังกับเป็นเรื่องใหญ่)
“อ่า..ไม่เป็นไรๆ..ได้ยินแล้วล่ะ..เอ่อ.. แฟนเหรอ...” บอย ตอบกลับสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย
“เปล่าๆ พี่สาวกูเอง...”
“อ่อๆ...ไม่เป็นไร..ไปหาพี่เถอะ..เดี๋ยวโอกาสหน้าๆ..ฮ่าฮ่าฮ่า...” บอยหัวเราะกลบเกลื่อน มองซ้ายมองขวาในขณะที่พี่นิ้งและไปป์กำลังคุยกันเรื่องงานไม่ได้สนใจพวกเรา ... มันเอื้อมมือมาจับนมเราอย่างรวดเร็ว... อีห่านี้ ฉวยโอกาสทุกจังหวะ แต่เอาเถอะ...ครั้งนี้ยอมยกให้หนึ่งครั้ง...
“งั้นกูไปละนะ.. พี่นิ้ง ไปป์ ไปก่อนนะคะ พอดีวันนี้พี่สาวมาหา...”
“จ้า..พรุ่งนี้เจอกันนะ..” พี่นิ้งไหว้รับพร้อมทั้งยิ้มให้ ในขณะที่ไปป์นั้นโบกมือด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ ส่วน บอย ชูสองนิ้วและตวัดนิ้วใส่ หึหึ ทะเล้นจริงๆไอ้นี้...
เรากับพี่สาวสนิทกันพอสมควร.. แต่เนื่องจากตอนนี้เราเรียนกันอยู่คนละที่ จึงไม่ค่อยได้คุยได้เจอกันเท่าไหร่ พี่เราเป็นคนฉลาดนะ สวยด้วยแฟนก็ฐานะดีพอสมควร.. เขาทั้งคู่เป็นคนประหยัดและมีเงินเหลือเก็บมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำงานอะไรกัน อันที่จริงเราก็ยังไม่เคยเจอกับแฟนคนนี้ของพี่เราหรอก เคยเจอแต่คนเก่าซึ่งเราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เลย...
นั้นไง..หล่อนยืนอยู่ตรงนั้น แหม เข้าห้องไม่ได้จริงๆด้วยสินะ.. ดึกดื่นปานนี้ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย เรากะจะเอาไป จ๊ะเอ๋ ให้มันตกใจเล่นซะหน่อย แต่มันดันเห็นเราก่อน
“ไง อีภา... เลิกงานดึกจังนะมึง... แล้ว พี่เต้ ผัวมึงไม่มาด้วยเหรอ”
“ปากดี.. จะเลิกแล้วเหอะ..แม่งไม่สนใจกูเลย..”
“เหรอ...อืม..แล้วนี้ จะไปไหนต่ออ่ะ”
“กลับบ้านสิคะ พี่ขา..แหม ทำงานมาเหน็ดเหนื่อยนะจ๊ะ จะให้หนูพาคุณพี่ไปแรดต่อก็คงจะไม่ไหวนะคะ”
“อ้าวๆ... คุณเยาวภา ทำไมพูดจาหมาๆกับพี่สาวอย่างนั้นละจ๊ะ..”
“แหมมม...คุณพรชิตา ก็..ทำไมถึงไม่รู้จักพูดดีๆกับน้องสาวคนนี้บ้างละคะ...”
“พอเลย อีภา..มาคงมาคุณ..กูจะอ้วก..ป่ะไปหาอะไรกิน..เดี๋ยวเลี้ยง..”
“เออ..อีปอน เอ๊ย... ไม่เจอกันนานทำไมนมเล็กลงวะ..”
เงียบทันที...ฮ่าฮ่าฮ่า นี้เป็นเรื่องเดียวที่เราสามารถเอาชนะ ปอน พี่สาวของเราได้นั่นแหละ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น