เสือสองตัวไม่อาจร่วมถ้ำเดียวกันได้ฉันใด ..ชายหนุ่มผู้มีเป้าหมายเป็นหญิงคนเดียวกันก็ฉันนั้น – การดวลกำหมัดนั้นไม่มีกำหนดรุ่น แก่หรือเด็ก หากเห็นไม่ต้องกัน จะซัดกันก็ไม่มีเกี่ยง ... เบล ยืนแหกปากร้องให้ทั้งสองหยุด แต่ก็ไม่มีใครฟังเธอเลย ทั้งคู่ต่อยตีกันเป็นเด็ก ฝุ่นควันตลบไปหมด .. และดูเหมือนว่า โด้ จะเสียเปรียบกว่านะ ..ดูจากรอยช้ำบนใบหน้า
“หยุดนะ..!!!..ทั้งสองคนหยุดเดี๋ยวนี้..ไม่งั้น จะไม่สนใจแล้วนะ...!!!”
ก็ยังไม่มีใครสนใจเธออยู่ดี ... ทั้งคู่ยังคงกอดคอแลกหมัดกันนัวอยู่ จนในที่สุดก็ได้ผู้ชนะ...
โด้ กระเด็นออกจากการต่อสู้ไปนอนกองอยู่กับพื้น เขาเอามือข้างหนึ่งดันตัวเองขึ้นมานั่ง สายตายังคงจ้องมาทาง กาย ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า “กูไม่เอามึงหลับก็บุญแล้วไอ้หนู..กูนักมวยเก่า...” กาย พูดพร้อมทั้งปัดเศษดินออกจากกางเกงนักเรียน ตอนนี้เสื้อสีขาวของทั้งคู่ เปื้อน ไปด้วยฝุ่นดิน ...
“กาย..แกทำแบบนี้ทำไม..แกเข้ามาต่อยน้องเขาทำไม..” เบล ซึ่งทนเห็นสภาพน่าสงสารของ โด้ ไม่ได้ เดินเข้าไปทุบแขน กาย รัวๆ พร้อมทั้งร้องห่มร้องไห้ออกมา “แกไม่เห็นจะต้องไปทำแบบนี้กับน้องเขาเลยนี้...”
“เบล!!!..” กาย ตะโกนขึ้นทำให้เบลหยุดทุบทันที ... เขาจ้องมองเธอ..ด้วยสายตาที่เธอเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน..ไม่ใช่สายตาแข็งกร้าวแบบที่เขามองโด้แต่เป็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วย ทั้งความอ่อนโยนและความเศร้า เป็นสายตาที่เธอไม่มีวันเข้าใจได้เลย ... “ถ้าอยากจะรู้จักกัน..ให้มากกว่านี้..ก็ไปเจอกันที่ตึกวิทย์ ห้อง 502 นะ..เราจะรอที่นั้น..ถ้า..ไม่มา..ก็..ไม่เป็นไร..เราเข้าใจ เพราะ เราก็ทำแสบเอาไว้เยอะ..แต่เรา..มีเหตุผลนะ..แล้วเราก็อยากอธิบายด้วย...”
กายพูดจบก็หันหลังเดินจากไปทันที ..— เบล ยังไม่ได้ตัดสินใจ เธอเข้าไปพยุง โด้ ให้ลุกขึ้นมาก่อน
“ไอ้หมาลอบกัดเอ๊ย...” โด้ สบถ พร้อมทั้งมองไปทาง กาย ซึ่งหลังยังคงอยู่ให้เห็นไกลๆ ..”พี่เบล..ไม่ต้องไปหามันหรอก.”
เบล เองก็อยากจะทำแบบนั้น เพราะเธอไม่อยากเชื่อใจผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว หลังที่โดนหลอกมาสองครั้ง แต่ว่า.. ภายในจิตใจของเธอที่มอบให้กับเขาไปแล้วกลับรู้สึกขัดแย้ง ...อารมณ์ประมาณว่า รู้ว่าหลอกแต่ก็เต็มใจให้หลอก...
“พี่เบลๆ..ฟังอยู่หรือเปล่า..” โด้ พูดกรอกหูพร้อมทั้งเขย่าไหล่ เบล
“จ๊ะ..จ๊ะ...ฟังอยู่ๆ..เอ่อ...คือว่า..โด้..พี่น่ะ..”
“ทำไมล่ะ!!..พี่ชอบมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ...”
โด้ เริ่มแสดงอาการไม่พอใจออกมาเหมือนปลาที่โดนแย่งอาหารไป ..
“เออ..ก็ได้..งั้นผมจะไปรอพี่ที่ห้อง 403 ละกัน...ให้มันรู้ไป..ว่าคนที่ได้เปิดซิงพี่คนแรก มันจะเด็ดสู้คนอื่นไม่ได้เลยหรือไง..”
พูดจบโด้ก็เดินจากไปเช่นกัน ...เอาล่ะสิ..ยากซะแล้วสิ..จะไปทางไหนดีนะ ..
เบล ถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปร้องไห้หน้ากระจกห้องน้ำ ... ซวย จริงๆเลย ใจหนึ่งก็อยากสะสางความรู้สึกกับกาย อีกใจก็ยังเป็นห่วงและรักโด้อยู่ เธอเคลียร์ใจตัวเองยังไม่ได้เลย อย่างนี้จะไปให้ความชัดเจนกับใครได้ล่ะ ...
มองดูโทรศัพท์ยังคงว่างเปล่า ไม่มีใครโทรหาแม้แต่ปอน ซึ่งตอนนี้น่าจะกำลังเสพสุขกับบาสแฟนเก่าอยู่บนห้องไหนซักห้อง .. เอาล่ะ..ต้องตัดสินใจแล้ว -- เบล ค่อยๆเดินไปที่ตึกวิทยาศาสตร์ช้าๆ ไตร่ตรองความคิดในทุกฝีก้าว จะเลือกไปหาใครดีนะ ..ใครกันที่จะไม่ทำให้เธอเสียใจ ใครกันที่จะทำให้เธอมีความสุข ..บางทีอาจไม่ใช่คืนนี้ แต่จะเป็นคืนต่อๆไป และทุกๆคืนเลย เธออยากจะ..ตั้งหลักแล้ว ไม่อยากต้องมารู้สึกปวดใจทุกเช้าที่เขาหายไปอีกแล้ว ..
ไม่ช้าก็มาถึงหน้าตึกวิทย์ .. ช่างเร็วเหลือเกินแม้ว่าเธอจะเดินช้าแล้วก็ตาม ... เธอไม่เคยกลัวการเดินเข้าไปในตึกเท่านี้มาก่อนเลย ...ความรู้สึกนี้มันตื่นเต้นกว่าเดินเข้าไปสอบเสียอีก ..เพราะ ถึงสอบตกวิชาการยังซ่อมได้ แต่ถ้าครั้งนี้เธอเลือกวิชาหัวใจผิด รับรองว่ากว่าจะซ่อมได้ ต้องเสียหายยับเยินไปก่อนแน่นอน ..
เบลเดินบันไดช้าๆที่ละขั้น ผ่านชั้น 2 3 ก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้น 4 ซึ่ง มี โด้ รออยู่นั้น เธอก็ชะงักและก้าวลงมาที่ชั้น 3 ก่อน ..
“ทำไมเราถึงยังตัดสินใจไม่ได้นะ..” เธอพูดกับตัวเองพร้อมทั้งเอากำปั้นทุบหัวเบาๆหนึ่งที “พอแล้วกับไอ้กายน่ะพอแล้ว มันหลอกเรา หยามเรา ดูถูกเราสองครั้งแล้วนะ..จะไปให้มันทำร้ายอีกทำไม...”
เสียงในหัวของเธอเริ่มตีกันเอง .. เบล รู้ดีว่า ภายในใจของเธอนั้น เรียกร้องเพรียกหา กาย อยู่ตลอดเวลา แต่วันที่เจอกันครั้นก่อนที่ไปเที่ยวบนภูเขา.. เพราะเธอนั้นกลับมานอนครวญครางละเมอ ค่อยพร่ำหาเขาอยู่เสมอหลังจากกลับมา ...
เกิดอะไรขึ้นมานะ..เธออยากจะรู้จริงๆ ..สิ่งนี้มันเปลี่ยนเธอไปจากเดิม ..โอ๊ย..(ฟังเพลงนี้อยู่พอดี555)
ไม่ไหวแล้ว..เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ..ไปสองทางเลยไม่ได้หรือไงนะ...เฮ้อ...
เบลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา...กดเปิดเฟซบุ๊คดูแก้เครียด ...เลื่อนไปมาก็เจอแต่รูปถ่ายของบรรดาศิษย์เก่าที่เช็คอินกันมากมาย ...แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นรูปภาพหนึ่งซึ่งถูกแท็กต่อๆกันมาทำให้เธอตัดสินใจบางอย่างได้ทันที...
เธอกดข้อความและส่งไปหา ปอน ...พร้อมทั้งเดินต่อไปข้างหน้า ....บัดนี้ เธอได้เลือกแล้ว...
ปอน ซึ่งกำลังเดินเคว้งคว้างอยู่ในงานนั้นเริ่มรู้สึกเบื่อแล้ว .. แม้จะมีเพื่อนเข้ามาทักเป็นระยะแต่เธอก็ไม่รู้สึกยินดีปรีดาไปด้วยเลย ..เพราะเธอจำหน้าคนพวกนี้ได้เสมอ คนที่เฝ้าแต่จะล้อเลียนเธอให้เจ็บช้ำทุกวี่ทุกวัน ..ดังนั้นเธอจึงต้องหยิบของกินและเครื่องดื่ม เดินไปเดินมารอบงานและคอยเลี่ยงหลบหน้า บาส ไปด้วย ...
จนกระทั่งข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้นมา ... ปอน หยิบออกมาดู..อ่านข้อความเบาๆ ..และยิ้มที่มุมปากทันที ...
เบล มาหยุดอยู่ที่ห้องเรียนห้องหนึ่ง .. ประตูนั้นไม่ได้ล็อค เธอรู้ดีเพราะว่าหลังประตูบานนี้นั้นมีใครบางคน คนที่เธอต้องการจะเจออยู่..เธอผลักประตูเข้าไปช้าๆ และก้าวเท้าเข้าไป ..ภายในห้องนั้นมืดสนิท แต่ยังพอมีแสงจากโทรศัพท์มือถือจากผู้ที่อยู่ในห้องให้พอเห็นอยู่บาง ...
ผู้ที่มารออยู่ก่อนแล้วออกอาการตกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้าของเธอ ซึ่งเขาเองก็ไม่ปักใจเชื่อเช่นกันว่าเธอจะมา..
“ยะ..อยากพูดอะไร..ก็พูดมา..แต่พูดอยู่ตรงนั้นนะ..อย่าเข้ามาใกล้เรา...” เบล ยื่นคำขาด พร้อมทั้งมองไปที่ชายตรงหน้าอย่างมุ่งมั่น ... – เขาเดินเข้ามาช้าๆ เธอถอยหนีทันที จนเขาต้องหยุดเดิน
“ขอโทษนะ...ที่ทำแบบนั้น...” เขาพูด..เสียงเริ่มสั่น แต่เธอไม่มีทางเชื่ออีกแล้ว ชายผู้นี้ลิ้นเต็มไปด้วยเล่ห์สารพัดพิษ ลวงได้แม้กระทั่งการยกการเสียชีวิตของบิดามาเป็นข้ออ้าง ..เสียใจด้วยนะ กาย ผู้หญิงคนนี้จะไม่ยอมหลงลมปากนายอีกต่อไปแล้ว.
“ไม่ต้องขยับมาเลย..เราถึงถามไง..ว่า..แกอยากจะพูดอะไร..ก็พูดมา...พูดจบแล้ว..เราก็ทางใคร..ทางมันนะ..เราไม่อยากเจอคนอย่างแกแล้ว..”
“อือ...เราเข้าใจ แต่..ขอบใจนะที่มา อย่างน้อยได้พูดให้ แกฟัง..ก็ยังดี...ที่จริงแล้ว...เราไม่อยากทำแบบนั้นกับแกเลยนะเบล..ทั้งโกหก..และเขียนคำดูถูกแกไปแบบนั้น มันไม่สมควรเลยจริงๆ...”
เบล ยิ่งฟังน้ำตายิ่งไหล สิ่งที่เขาทิ้งไว้ให้มันละเอียดอ่อนเกินไปสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ...เธอสะอื้นเสียงเบาๆ พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาปิดปากไว้
“เบล...เป็นอะไร...หรือ-” กาย พยายามเขยิบเข้ามาใกล้ๆ แต่เบลก็ถอยหลังหนีเช่นเคย
“บอกว่าไม่ต้องมาไง..พูด..สิ..จะพูดอะไรก็..พูด..หรือพูดจบแล้ว..เราจะได้ไป...” เธอตวาด
“อย่าพึ่งนะ..อย่าพึ่ง..ฟังก่อน..เบล..เราน่ะ...คือ...เออ..เรารู้ว่าเรามันเป็นคนโกหก ไม่น่าคบขี้โม้ขี้อวด..เรายอมรับ..นะ..ยอมรับทุกอย่างเลย...แต่เรา...ตอนนั้นน่ะ..ตอนที่เราได้เจอกันบนดอย..คือว่า..เราไม่เคยคุยกับใครแล้วเป็นตัวของตัวเองเท่ากับคุยกับเบลมาก่อนเลย... แล้วเรายอมรับนะ...ว่าตอนนั้นเราคิดจะหลอกฟันเบลจริงๆ...เอ่อ..ฟังก่อนนะอย่าพึ่ง ออกไปนะ..คือว่า เบล… เบล..อย่าวิ่งสิ...”
กาย รีบวิ่งกระโจนเข้าไปคว้าตัวเบล ซึ่งกำลังจะหนีออกไปจากห้อง เพราะทนฟังต่อไม่ไหวทันที ... เขาจับตัวเธอไว้ในอ้อมแขน พร้อมทั้งลากเข้ามาที่กลางห้อง
“เรากรี๊ดนะ..” เบล ขู่... และก็ถูก กาย ประกบปากจูบทันที ..เธอดื้น..ไม่ยอม..อีกต่อไป..พร้อมทั้งพยายามจะกัดริมฝีปากของเขา แต่ กาย ถอนปากออกมาก่อน .. เขารีบเอามือมาปิดปาก เธอไว้ เพื่อที่จะได้เล่าเรื่องต่อไป ...
“ฟังให้จบก่อนนะ..แล้วเราสัญญา..ว่าจะปล่อยแกไป..ไม่ทำอะไรอีกแล้ว..เมื่อกี้..ถือเป็น..” เสียงของกายเริ่มสั่นนิดๆ “จูบลา..ก็แล้วกันนะ...”
เบล สงบนิ่งลงและปล่อยให้ กาย พูดต่อไป ...
“คือว่าเรา..แค่..ตอนนั้นแค่อยากมีอะไรกับเบล..แต่หลังจากที่เรามีอะไรกันแล้ว...เรากลับรู้สึกดีกับเบลมากเลย...มากถึงขนาดยอมเดินขึ้นไปบนภูเขาด้วย ทั้งๆที่เราเป็นคนไม่ชอบเดิน...มากถึงขนาดที่เราต้องแอบโทรให้คนใช้เอารถขึ้นมาบนดอยให้ เพราะเรารู้ว่าเบลไม่ชอบนั่งรถประจำทาง คนรักอิสระอย่างเบลน่าจะชอบการเดินทางที่เป็นส่วนตัวมากกว่า...แต่เราก็คิดขัดแย้งกับตัวเอง..เพราะว่า.....เรากลัวน่ะเบล..กลัวว่า..เราจะรักเบลมากเกินไป..จนเสียความเป็นตัวเอง..เราก็เลย...”
น้ำตาของชายหนุ่มไหลลงมา หยดบนแขนของ เบล ...เธอเองก็มีน้ำตาไหลลงมาพรมมือของ กาย ข้างที่ปิดปากเธออยู่เช่นกัน
“เราก็เลย...ทำเลวๆ..กับ เบล..เพราะแค่ ไม่อยากรักเบล..มากเกินไป..เรากลัวอ่ะเบล..กลัวว่าซักวันถ้าเรารักกันแล้ว เราจะต้องเลิกกัน...เหมือนพ่อแม่ของเรา...ที่เลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก..ทั้งๆที่พวกเธอ..ก็บอกให้เราฟังเสมอว่ารักกัน..เราก็กลัวความรักน่ะเบล...เราขอโทษนะ....พอมาเจอกันอีกครั้งที่เราต้องปั้นเรื่องโกหกขึ้นมาหลอกเบลน่ะ..ก็เพราะว่า...เรากลัวเบลไม่อยากคุยกับเราแล้ว..ทั้งทั้งที่เราน่ะ..คิดถึงเบลตลอดเวลา...แต่ว่า..เราไม่รู้ทำไง..พอเบล..ใจดีกับเราวันนั้น..เราดีใจมากเลยนะ..แม้จะเป็นเรื่องโกหกที่เราแต่งขึ้นมาแต่เบลก็ไม่สงสัยอะไรเราเลย...กลับดูแลเราอย่างดีเราซึ้งใจ แต่สุดท้าย...เราก็....”
“พอแล้วกาย...พอแล้ว...ไม่ต้อง..พูดอะไรแล้ว....” เบล ซึ่งปากหลุดออกมาจากมือของกายแล้ว เอ่ยปรามขึ้นมา พร้อมทั้งหันกลับไปจับไหล่ทั้งสองของเขา “เราเข้าใจสิ่งที่แก..กำลังจะบอกแล้ว...แต่ว่าเรา...เราคง..ไปกันไม่ได้หรอกนะ..กาย..”
กาย สวมกอดเบลไว้... แน่น เหงื่อของเขาเบียดไหลลงมาบนเสื้อของเธอจนชุ่มไหล่ ...”เบล..เรา...”
“เราไม่ชอบ..คนโกหกอ่ะกาย..เพราะ ต่อไปแกก็อาจจะโกหกเราเรื่องอื่นอีกก็ได้....”
“เรารักแกนะเบล...” กายพูดความรู้สึกจากใจจริงออกมาพร้อมทั้งซบหน้าลงไปบนไหลของ เบล “รักเบล..มากๆเลยนะ..”
“เป็นไปไม่ได้..แกโกหกเราอีกแล้ว..คนเราพึ่งเจอกัน..ไม่กี่ครั้งมันจะไปรักกันได้ยังไง..อย่า..มาพูด..”
ทั้งนี้และทังนั้น จิตใจของเธอก็เริ่มสับสนแล้วเช่นกัน เพราะความรู้สึกของทั้งคู่ที่มีให้กันนั้น แทบจะไม่ต่างกันเลย ..เคยมีคำกล่าวหนึ่งกล่าวไว้ว่า รักไม่ต้องการเวลา นั้นคือ ความสัมพันธ์นั้นมิได้แปรผันตามกาลเวลาหากแต่แปรผันตามความต้องการและความเข้ากันได้ของจิตใจมากกว่า ..ของทั้งคู่ก็น่าจะเป็นกรณีนี้....
“แก..อยากให้เรา...เกลียดแกใช่ไหม...เราก็เกลียดแกแล้วไง...เราเกลียดแก..มากๆเลย...ออกไป...นะ...” เบล พยายามจะผลัก กาย ออกไปให้พ้น..แต่ก็มิสามารถทำได้..แรงเหนี่ยวจากอ้อมแขนของเขาช่างแน่นหนาเหรอเกิน...
“เรารักแก..เบล...รักแกมากๆจริงนะๆ...เราขอโทษที่ทำแบบนั้นไป..แต่แค่อยากให้รู้ว่าเรารักแกมากๆ...”
“เราเกลียดแกว่ะ...โคตรเกลียดเลย..กาย..แล้วเราก็..เกลียดตัวเองด้วยว่ะ...”
กาย เงยหน้าขึ้น สบตากับเบล ดวงตาของทั้งคู่เอ่อนองไปด้วยน้ำตา ...
“เราเกลียดตัวเอง...ที่แม่ง...ชอบยอมแก..ตลอดเลยว่ะ...โคตรจะเกลียดเลย...บ้าเอ๊ย...”
คู่ต่างประกบปากเข้าหากันพร้อมทั้งแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มทันที .. ท่ามกลางความเงียบของห้องเรียนที่เคยนั่งเขียนการบ้านเมื่อครั้งก่อน ... กาย ดัน เบล ไปที่โต๊ะตัวที่อยู่ริมซ้ายสุดติดกับหน้าต่าง ซึ่งเป็นโต๊ะที่ เบล เคยนั่งเป็นประจำ ..โดยที่ปากของทั้งคู่ยังคงประกบติดกันและจูบกันอยู่อย่างเร่าร้อน ...
เบลขึ้นไปนั่งบนโต๊ะและปลดเม็ดกระดุมเสื้อของ กาย ออกทีละเม็ดจนหมด ..จากนั้น กาย ก็กดเบลให้นอนลงไปกับโต๊ะและ ถกกระโปรงเธอขึ้นมา ...กางเกงในของเธอเป้าเปียกชุ่มไปหมดแล้ว ..เขาไม่รอช้าที่จะดึงมันลงมา ..และรูดซิบกางเกงควักเอาไอ้หนูออกมาถูรอ...
“เรารักแกนะ..เบล...” เขาก้มลงมาพูดใกล้ๆหู..พร้อมทั้งกดควยมุดเข้าไปในร่องหีของ เบล ช้าๆ...จนสุดถึงโคน
“อือ..เราก็...รักแก..เหมือนกัน...กาย...อื้มมม....เบาๆนะ...อื้มมม...อื้อออ...อื้มม...ซี้ดดด...อ๊า....”
กาย ขยับเอว ช้าๆ กระแทกเบาๆ พลางใช้มือกดโต๊ะเรียนไว้ด้วย ไม่ให้มันเขยื้อน มากเกินไปเดี๋ยวจะเกิดเสียงเอี๊ยดๆให้กลายเป็นที่สงสัยไปซะอีก...เขาก้มลงมาจูบกับ เบล ไม่ปล่อย และซอยต่อไปเรื่อยๆ ...จนกระทั่งมีเสียงพลุดังขึ้น...
ปัง..ปัง...ปัง..!!... พร้อมกับเสียงข้อความโทรศัพท์ของ เบล ...— เธอขอเวลานอกและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครส่งข้อความมา ..
“ซวยแล้วพี่อยู่ไหน..รีบออกจากตึกวิทย์เลย มีคนขึ้นมาตรวจ...หนูเกือบโดนจับได้แน่ะ..”
เป็นข้อความจาก ปอน นั่นเอง..
“กายๆ..ใส่เสื้อด่วนเลยแก..มีคนขึ้นมา...” เบล กุลีกุจอลุกขึ้นมาถกกางเกงในขึ้น พร้อมทั้งชะโงกหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง มีแสงไฟวาบๆจากไฟฉายแกว่งไปมา ..ซวยแล้วไง ไม่ทันแน่ๆ ..
กาย รีบใส่เสื้อพร้อมทั้งหมอบลง ...เขามองไปรอบๆเพื่อหาทางรอดอื่น ...ในขณะที่แสงไฟใกล้เข้ามาที่ประตูเรื่อยๆ ...
“เอาไงดีแก..” เบล ถามด้วยเสียงสั่นกลัว เธอไม่อยากถูกจับได้ในสภาพแบบนี้ ชื่อเสียงในฐานะบล็อกเกอร์ของเธอจะต้องสูญสิ้นไปแน่ หากมีข่าวหลุดออกไปว่าเธอแอบขึ้นมาลักลอบได้เสียกับเพื่อนชายบนห้องเรียนในวันเรียนรุ่นของโรงเรียน ...
“อ่อ..รู้ล่ะ...แก..มานี้.ๆ...” กาย ยิ้มพร้อมทั้งเรียกให้เบล เข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้น ...ในอ้อมแขน ...
“แก..จะทำอะไร..อุ้มทำไมเนี้ย...” เบล ถามด้วยความสงสัย แต่ก็ยังไม่ได้โวยวายอะไรออกไป...จังหวะนี้มีทางออกอะไรก็ต้องยอมทำตามไปก่อน ..
กายยังไม่ตอบ เขาเดินไปที่หน้าต่างใช้ไหล่ดันให้เปิดออก จากนั้นก็อาศัยความแข็งแรงในฐานะนักกีฬาเก่า ปีนข้ามหน้าต่างมาและปิดลงอย่างแนบเนียน ... ทั้งคู่แอบอยู่หลังกำแพงและเงี่ยหูฟังอยู่ตลอดเวลา...”แอบตรงนี้ก่อน..รอให้คนตรวจเขาไปก่อนนะ...”
“เออดีๆ..แกก็มีประโยชน์เหมือนกันแหะ...”
“เมื่อกี้เห็นหน้าต่างสั่นๆ ว่ะ..อาจจะมีโจรปีนออกไปก็ได้..” เสียงผู้ตรวจ เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย แสดงว่าพวกเขามากันสองคน ... – กาย ถึงกับหน้าถอดสีทันที .. เขาอุ้มเบลขึ้นอีกครั้ง และเลือกที่จะใช้หนทางสุดท้าย ซึ่งเขาไม่อยากจะเลือกทางนี้เท่าไหร่...
“จะโดดล่ะนะ..” กาย กระซิบบอกเบาๆ ..”อย่ากรี๊ดนะ..เดี๋ยวหลุด...”
“ห๊า..อะไรจะโดดอะไรแก นี้ชั้น 5 นะ!?....”
ไม่ทันจะได้แย้งอะไร ... กายก็กระโดด..!?..ลงจากระเบียงไปแล้ว ..หากแต่ความเร็วในการดิ่งลงไปนั้นไม่ลดเลย ..เบล หลับตานิ่งสนิทจึงมองไม่เห็นอะไร ..พลางภาวนาในใจขอให้รอดชีวิตกลับไปด้วย ..ทั้งๆที่หากเธอลองลืมตาดูแล้ว เธอจะพบว่า ..กาย กำลังสไลด์ก้มลงไปบนแผ่นเหล็กขนาดใหญ่ซึ่งลาดเอียงลงไปที่ชั้นล่างและสามารถรับน้ำหนักของทั้งคู่ได้อย่างสบายๆ
“สมัยเรียน นี้แหละทางโดดเรียนของพวกเรา...แต่ว่าปลายทางมัน..ออกจะ..ฮะๆ..โทษทีนะ...”
อธิบาย ยังไม่ทันจบ จุดหมายปลายทางก็ปรากฏให้เห็นทันที ..มันคือบ่อพักขยะซึ่งตอนนี้มีขยะอยู่เกือบเต็มแล้ว ..
ทั้งคู่พุ่งลงไปตกบนกองขยะอย่างปลอดภัย ...
“แหวะ..เหม็นว่ะแก..” เบล บ่นพร้อมทั้งพยายามจะลุกให้พ้นจากตัวของกายซึ่งเธอกำลังนอนทับอยู่ ..
“ฮะฮะ..ก็ขยะนี้น่า...เออ เบล...เราไม่เคยชอบมาทีนี้เลยว่ะ...” กาย ยังไม่ลุกขึ้นมา เขาดึง เบล ให้กลับลงมานอนบนตัวเขาด้วย “แต่พอมากับแกแล้ว..เรา...ตื่นเต้นหว่ะ...แบบว่า..เราอยากไป..ทุกทีกับแกเลย...”
“เหอๆ..อย่าๆ..รู้เหอะ..ผู้ชายอ่ะนะ แรกๆแม่งพูดงี้ทุกคน..เอาไว้อีก 10 ปี ถ้าแกยังพูดอย่างนี้อยู่ เราถึงจะเชื่อ..รีบๆไปกันเหอะ เหม็น...” เบล เถียงและลุกขึ้นยืน
“พูดอย่างนี้แสดงว่า...” กาย ดันตัวเองขึ้นมานั่ง และยืนขึ้นช้าๆ “ตกลงเป็นแฟนกับเราแล้วใช่ป่ะ?...”
เบล หน้าแดงก่ำทันทีเมื่อ..ดันเผลอพูดประโยคมัดตัวเองไปแบบไม่รู้ตัว
“อะไร...หลงตัวเอง..ทำไมคิดแบบนั้น...” เธอหลบตาและพยายามเดินหนีออกจากบ่อขยะ ..แต่ กาย ดึงเธอเข้ามากอดเสียก่อน
“แกจะบ้าเหรอ กาย...ออกไปจากที่นี้กันก่อน”
“ถ้าไม่ตอบ..ก็ไม่ปล่อย...”
“ชิ..น่ารำคาญว่ะ..เออ..ก็เป็นไง..พอใจยัง..เป็นแฟนกันแล้ว..เคป่ะ...ห๊ะ..!?...จะเอาอะไรอีก..จะเย็ดกันตรงนี้เลยไหมคะ..”
“ฮะๆ..ไม่ดีกว่าจ๊ะ.คืนนี้น่ะ..ไปนอนที่ห้องแกได้ไหม?...”
“แหม.เออๆ..ก็ได้..แต่ตอนนี้ รีบออกจากกองขยะ ก่อนที่ดิฉันจะอ้วกดีกว่านะคะ...”
“จ้าๆ...”
มีกลิ่นติดมาพอสมควร – เบล ติดรถ กาย กลับไปที่คอนโดของเธอ ระหว่างทางเธอก็ส่งข้อความไปหา ปอน รายงานผลว่าเธอกลับกับ กาย แล้ว ให้ ปอน กลับไปก่อนได้เลย ... ปอนส่งข้อความกลับมาแซวและรับทราบ ...
เมื่อมาถึงที่ห้อง กาย ก็เห็นรูปถ่ายสติ้กเกอร์ของตนและเบล ติดอยู่ที่ตู้เย็น เป็นหลักฐานชิ้นดีว่า เบลเองก็ยังคงคิดถึงกายอยู่เช่นกัน ... หญิงสาวเบี่ยงประเด็นและชวนชายหนุ่มเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน ...จนเนื้อตัวปราศจากกลิ่นเหม็นเน่าแล้ว จึงขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยกัน .. โดยที่ทั้งคู่มีเพียงผ้าขนหนูคนละผืนเท่านั้นเป็นเครื่องห่มกาย...
“เออจริงสิ..กาย..มีบางอย่างที่อยากจะถามด้วยอ่ะแก...” เบล ถามขึ้นมา พร้อมทั้งจัดผ้าห่มออกสร้างพื้นที่ในการทำกิจกรรม
“ว่ามาสิ..” กาย ตอบ ครั้งนี้เขาพกถุงยางอนามัยติดตัวมาด้วย ...
“ที่บอกว่าเรา เซ็กส์ห่วยอ่ะ..เรื่องจริงป่ะ?..”
กาย หัวเราะเบาๆ และเข้ามาจูบ เบล ก่อนที่จะกระซิบข้างๆหูเธอให้ได้ยินชัดๆ “ถ้าห่วยจริง..ไม่คิดถึงหรอก” ทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที ...
“ละ..แล้ว..อยากให้อม..ก่อนไหมล่ะ...ว้ายย....”
“อยากให้แก...นอนเฉยๆ..มากกว่า..คืนนี้แกเหนื่อยมาเยอะแล้ว ร้องไห้ตาบวมด้วย..นอนเฉยๆเถอะนะ..เดี๋ยวเราทำให้เอง..”
เบล ยิ้มและทิ้งตัวลงบนช้าๆ ปลดผ้าขนหนูออก เผยกายเปลือยเปล่าให้ประจักษ์ – กาย ตามลงไปนอนคร่อมพร้อมทั้งจูบปากเธอเบาๆ ก่อนที่จะไล่ลงไปเรื่อยๆจนถึงระหว่างขา ...
เขาสอดลิ้นเข้าไปในร่องและใช้นิ้วแหวกกลีบเธอเบาๆ ..ก่อนที่จะดุ่นลิ้นออกมาและใส่นิ้วเข้าไปเกี่ยวเบ็ดแทน .. ส่วนลิ้นนั้นก็มาพักตวัดไว้ที่ติ่งแตด ...
“อ๊า...ซี้ดดด..ซี้ดดดดด....อื้มมมม....” เบล รู้สึกผ่อนคลายสุดๆหลังจากที่เหนื่อยล้าและจมอยู่กับความเศร้ามานาน..
กาย ใช้ดูดดื่มร่องเสียวของ เบล จนน้ำเงี่ยนทะลักออกมาล้น..พร้อมแล้วสำหรับการทำศึก ...
ชายหนุ่มเปลี่ยนเป้าหมาย เขาตั้งน้องชายแข็งตั้งขึ้นมา ..ชักรูดเพื่อให้อยู่ตัว จากนั้นก็หยิบซองถุงยางขึ้นมาหนึ่งชิ้น ...กำลังจะฉีกออกและ เบล จับมือเขาไว้ก่อน ..
“เย็ดแฟน..ไม่ต้องใส่ถุงก็ได้...แล้วก็วันนี้อ่ะ..เป็นวันปลอดภัยของเรานะ...”
ได้ยินเช่นนั้น อารมณ์เงี่ยนของ กาย ก็พุ่งพล่านขึ้นมาทันทีเลย ..เขาแหวกขาของเบลแหกออก จนเห็นหีได้ถนัดตายิ่งขึ้น ก่อนที่จะเสียบแท่งควยเข้าไปทั้งลำ เพื่อเล่นเสียวต่อจากที่ค้างไว้บนห้อง 503 ..
“อางงงอ๊างงงงอ๊า....ซี้ดดด...กายจ๋า...อื้มมมมอื้มมมม อูยยยยย....ซี้ดดดดด....”
“เบลจ๋า...ซี้ดดด....รักแกนะ..เบล...ซี้ดดด...”
“อื้มมม...อื้มมมมมรัก...กาย....เหมือนกัน..นะ...กาย....ของเค้า...อื้มมมม..ซี้ดด...เสียวจังเลย....”
ทั้งคู่สบตากันตลอดเวลา ... ไม่ละออกจากกันเลย เอวของ กาย ซอยกระแทกหีของ เบล อย่างต่อเนื่องเหมือนกับเครื่องจักร ... เขาก้มลงไปจูบกับเธอแลกไออุ่นแห่งความรู้สึกซึ่งกันและกัน ...ส่วนมือก็คลึงเคล้าเต้านมของแฟนสาวป้ายแดงเล่นอย่างเมามันส์ พลางคิดไปว่าจะได้ทำแบบนี้ทุกวัน ก็เสียวซ่านไปถึงปลายลึงค์แล้ว ...
กาย กดเอวลงไปจนสุด และจับขาของเบลขึ้นมาเกี่ยวไว้ ก่อนที่จะบอกรักเธอรัวๆ จนเสียงของเขาแทบจะก้องสะเทือนติดหูเธอซ้ำไปซ้ำมา ... เบล เองก็ บอกรักกาย เช่นกัน ...ในขณะที่กระแทกควยเข้ามาอย่างหนักแน่น ..ทั้งความรักและความเสียวเกิดขึ้นพร้อมๆกันในเวลาเดียวกัน ...สุขล้นเกินบรรยายเลย
“อื้มมมม กายย...แรงอีกสิ....ซี้ดดด...เบล จะแตกแล้ว...อ๋อยยยเค้าจะแตกแล้ววตัวเอง..ซื้ดดดด....อื้มมมมม...อ๊างงงงงงง...ซี้ดดดดด..โอ๊ยยยย กายจ๋า...เสียวหีที่สุดค่ะ...ซี้ดดดดด...อร๊างงงงงงงงง....”
เบล กระตุกเอวขึ้นเธอพ่ายให้กับเกมนี้เสียแล้ว .. กาย กดควยตัวเองคาไว้ในร่องหีของ เบล ปล่อยให้ภายในของเธอบีบตอดควยเขาอย่างเต็มแรง ทำเอาน้ำเกือบแตกเหมือนกัน ..ก่อนที่เขาจะค่อยๆดึงควยออกมา และลงมานอนกอดกับเธอข้างๆ...
“ไม่เอา...ให้..เสร็จ...เหรอ...กาย...” เบล ถามอย่างประหลาดใจ ...
กายส่ายหน้า และหอมแก้ม เบล พร้อมทั้งให้คำตอบที่ฟังแล้วชื่นใจมากๆ “ลงโทษตัวเองน่ะ...อีกอย่าง เราอยากจะนอนกอด เบล มากกว่า คืนนี้เราเองก็เหนื่อยมามากแล้วเหมือนกันน่ะ ...”
“กาย..แกจะน่ารักแบบนี้..ตลอดไปไหนอ่ะ...หรือนี้แค่โปรโมชั่น..เราจะได้ทำใจ...” เบล ถามอย่างตรงไปตรงมา เพื่ออายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว 25 ปี วัยเบญจเพส ผ่านเรื่องแบบนี้มาพอสมควร
“ก็..อยู่ที่มุมมองนะ .แต่ที่แน่ๆ...ตอนนี้น่ะ รักมากๆเลยนะ..”
“เชอะ..พูดหลายครั้งเดี๋ยวก็ไม่เชื่อซะหรอก....”
เบล ซบคอลงบนหน้าของกาย และโอบกอดเขาไว้แน่น กาย ดึงผ้าห่มมาคลุมทั้งคู่ไว้ และพล่อยหลับไปทันทีด้วยความเหนื่อยล้า ... เบล นอนลูบหน้าอกของ กาย เล่นอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะหลับตามไปเช่นกัน ...
...เธอไม่ต้องการฝันที่สวยงามอีกแล้วหากว่าได้นอนกอดเขาแบบนี้ทุกคืน .. ฝันร้ายจะไม่มีวันมาย่างกรายราตรีอันแสนสุขนี้ ตลอดไป ... ขอแค่มีเขาอยู่ข้างๆ...
เช้าวันต่อมา ...
เบล ตื่นขึ้นมาทีหลัง ... บนเตียงมีเพียงเธอนอนอยู่เพียงผู้เดียว ..หัวของเธอไม่ได้หนุนหน้าอกของแฟนหนุ่มแล้ว กลับกลายเป็นหมอนหนุนแทนในตอนเช้า ...สังหรณ์ใจแปลกพิลึกแต่ก็ทำใจดีไว้ก่อน ..
เธอลุกขึ้นมาบิดร่างกายรับอรุณสวัสดิ์ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องนอน ...ที่โต๊ะทำงานของเธอ.... มีกระดาษโน๊ตและเงิน 20 บาท วางอยู่ ...ใจของสาวน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะทันที มือไม้สั่นไปหมด แม้แต่จะมองยังไม่กล้ามองเลย ...
อีกแล้วหรือนี้...
เบล ทำใจแข็ง เดินไปหาโน้ตแผ่นนั้นคว้าขึ้นมาอ่านทันที เอาว่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ..เรื่องเมื่อคืนอาจจะเป็นแค่ฝันไป แต่เราก็มีความสุขที่ได้อยู่กับมันในชั่วขณะนั้น ..จะไม่เสียใจ หากว่าเขาจะไป จะไม่เสียใจหากว่าจะโดนหลอกอีก ...
“อรุณสวัสดิ์นะที่รัก... ตกใจไหม แหะๆ...ตกใจล่ะสิ..อ่ะ..น้ำตาไหลด้วย...ไม่เอาสิๆคนสวยของเค้า ที่ผ่านมาโกหกก็จริงแต่ครั้งนี้ไม่ แล้วก็จะไม่โกหกอีกต่อไปแล้วนะ ..ไม่เชื่อลองหันมามองข้างหลังสิ ...”
เบลเอามือปิดปากไว้ข้างหนึ่ง น้ำตาไหลพรากออกมาท่วมฝ่ามือ ...
“ทำไม...ไม่หันมาล่ะ.อย่างนี้ก็ผิดบทสิจ๊ะ..” เสียงของชายคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เอ่ยเบาๆด้วยเสียงขบขันเล็กน้อย
“อีบ้า...” เธอกล่าวทั้งน้ำตาและหันกลับไปกอด กาย ชายผู้ที่มาล้อเล่นกับความรู้สึกเธอถึง 3 ครั้ง .. และครั้งที่ 3 นี้ คือครั้งที่เธอชอบที่สุด และจะจำมันไปจนตาย ...
“รักแกนะ...เบล...”
“อือ..รักเหมือนกัน....ห้ามเล่นแบบนี้อีกแล้วนะ..หัวใจจะวาย....”
“จ้าๆ..”
พวกเขาจะครองรักกันไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่ ยังไม่มีใครรู้ ...จะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ ก็ไม่มีใครทราบได้ หากแต่ทั้งคู่มีกันและกันในปัจจุบัน คอยเป็นแรงใจให้กัน เพียงเท่านี้ ชีวิตของพวกเขาก็เท่ากับว่าได้รับการเติมเต็มแล้ว ... กาย จ่ายค่าคอนโดให้ เบล จนหมด และให้เธอทำงานที่เธอชอบต่อไป ส่วนเขาก็ดูแลบริษัทของครอบครัว ทั้งคู่มีไปออกทริปกันบ้างบางสัปดาห์ ...การคบกันของทั้งคู่ เป็นอะไรที่เปิดเผยและเซอร์ไพรส์บรรดาหมู่มิตรมาก ... ส่วนแฟนคลับบล็อกของ เบล ก็ตกใจเช่นกัน ..แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ทุกคนต่างก็เข้ามายินดีกับคู่รักคู่นี้กันหมด ..
ยกเว้น โด้ ซึ่งหายไปตั้งแต่วันนั้นเลย ...เขาไม่เคยกลับมาในชีวิตของเบลอีกเลย ..แล้วก็ไม่มีใครรู้ด้วยว่าเขาหายไปไหน
6 เดือนต่อมา ...
[ฮัลโหลเจ๊...เย็ดกับผัวอยู่หรือเปล่า?...][แหมๆ.มาถึงก็ทักงี้เลยนะ...เปล่าๆ ทำงานอยู่...มีอะไรหรือ ปอน][ก็พ่อเลี้ยง ไม่สิ..แฟนใหม่ แม่หนูอ่ะดิ..เขาชวนไปเที่ยวทะเลอ่ะ.ไม่อยากไปเท่าไหร่หรอกแต่รับปากไว้แล้ว][เดี๋ยว…!?...น้าปิ่นมีแฟนใหม่แล้วเหรอวะ?..][เออดิพี่..เป็นผู้จัดการด้วยนะเออ ผู้จัดการที่ทำงานของแม่เลยนะ แม่หนูร้ายป่ะล่ะ...][ไม่แปลกใจเลย แกถึงได้เชื้อแม่แกมาเต็ม...ฮ่าฮ่าฮ่า เออ ว่าแต่นี้ สรุปมีอะไรหรือเปล่า?...][อ่อๆ ลืมเลย ก็จะชวนพี่กับ..พี่กายไปด้วยอ่ะ...ไปมะ เที่ยวกัน เผื่อพี่จะได้เขียนรีวิวด้วย][อ่า..ทะเลที่ไหนอ่ะ...เดี๋ยวไงส่งโลเคชั่นมาให้พี่ดูก่อนละกันนะแล้วจะให้คำตอบ][จ้าๆ..ได้เลยๆ เออ พี่ แล้ว พี่โด้ แฟนเก่าพี่อ่ะ..สรุปเขาหายไปไหน..][จะไปรู้ได้ไงล่ะ..ก็แกเจอเขาเป็นคนสุดท้ายไม่ใช่เหรอ...][แหมพี่ ถึงเจอแต่ก็ยังไม่ได้กินนะ ..ดันมีคนขึ้นมาตรวจตึกก่อน เกือบหนีไม่ทันแน่ะ..พี่อ่ะส่งข้อความมาบอกช้า ไม่งั้นหนูสบายตัวไปแล้ววันนั้นอ่ะ...][ก็ตอนแรกฉันลังเลอยู่ไงไม่รู้จะเลือกใคร..แต่พอไปเห็นรูป โด้ ถ่ายคู่กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งแคปชั่นว่าที่รักก็รู้เลยว่ามันมีแฟนแล้ว เลยเลือกได้ไม่ยาก..อันที่จริง วันนั้นฉันก็มีคำตอบในใจแต่แรกแล้วล่ะ...][หรา..โอ๊ยย อิจฉาคนมีความรัก...ฮะๆ..โอเคเจ๊ งั้นเดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นไปให้ดูก่อนนะ แล้วยังไงก็โทรกลับมาบอกกันด้วยก็ดี..][ได้เลยจ้า....ส่งมาเลยนะ...]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น